اندکی صبر

بسم الله الرحمن الرحیم
دو هم آشیان شنیدی که به اوج پر کشیدند
به لهیب کینه توزان،زمنافق دورویی

دو معلم خدایی،ز دیار آشنایی
به عمل همه صداقت،به صفت همه نکویی

دل من بهانه دارد گل روی باهنر را
که چمن طراوت از او بگرفت و رنگ و بویی

چه بگویم از رجایی،گل باغ آشنایی
ملکی به شکل انسان،بشری فرشته خویی

به کدام مسلک و دین،به کدام رسم و آیین
بکشند بی گناهی،به چنین درنده خویی